132_یادداشت هفتاد و چهارم_سال 1390

دیروز برف اومده حسابی، داداشم از تهران هی پیگیری میکنه، چقدر برف اومده

وقتی مدرسه میرفت همه هم و غمش پیگیری میزان بارش برف از پنجره شمالی و جنوبی خونمون بود، با اینکه خیلی شاگرد زرنگیه و سمپادی هم بود ولی از تعطیل شدن مدرسه به شدت خوشحال میشد، ولی من خودم مدرسه رو خیلی دوست داشتم هیچ وقت دلم نمیخواست تعطیل باشه

ولی از وقتی کارمند شدم، اینققققققققققققققققققدر دوست دارم تعطیل بشم.

صبح که از خونه اومدم بیرون، تو هوای تاریک و برفهای یخ زده میشد قشنگ سر خورد، ولی اینقدر لباش پوشیده بودم که جرات نکردم سر بخورم، آخه ترسیدم زمین بخورم

پ ن 1: مهمونی روز عاشورای خونه دختر عموی مامان رو پیچوندم، اون روز از صبح سرفه میکردم مجبور شدم برم بهداری، به همه هم گفتم سرما خوردم، خوب نیستم

پ ن 2: اولین قرآنم روز تاسوعا تموم شد، دومی هم رسیده به ابتدای جز 8

پ ن 3: اینقدر دلم میخواد یه روز وقتی ساعت شش و نوزده دقیقه صبح شد و موبایلم زنگ خورد، بعد اینکه آلارمش رو کنسل کردم، یه چند لحظه فکر کنم و از ته دل بگم خدایاااااااااااااااا شکرت خواب بود

پ ن 4: در راستای تغذیه صحیح دیروز ذرت بو داده، بادام، پسته خام، بادام زمینی و نخود به عنوان تنقلات آوردم اداره، امروز تو خونه صبحونه خوردم ولی برای میان وعده یه لقمه بسیار خوشمزه سیب زمینی آوردم، یاد شرکت قبل به خیر، چه کارها که نمیکردیم

پ ن 5: نیاز مبرم به آرایشگاه برای ابرو، کوپ و رنگ داریم ولی آرایشگرم نیست

پ ن 6:عکس برفی

دیشب جلوی در خونمون

امروز صبح منظره اتاق منشیمون